Afgaande op het afgelopen jaar en daarbij in mijn achterhoofd houdend naar welke songs ik het meest geluisterd heb komt er voor deze dag slechts één band in aanmerking. De band van wie ik alle cd’s grijs heb gedraaid en alle songs woordelijk mee kan zingen. De band die ik mede dankzij een gestoorde actie van mijzelf in minder dan een jaar tijd van ‘nog nooit’ tot drie keer keer toe live heb zien en horen spelen. Dé band die ik met een gerust hart mijn favoriete band van dit moment kan noemen. De keuze voor de band was dus niet zo moeilijk, de keuze voor de song daarentegen wel. Het is een band die naast het schrijven van fantastische eigen songs ook steengoed is in de uitvoering van covers, zoals ‘Au Suivant’, ‘Man Down/Kashmir’ en uiteraard ook – niet een van mijn favorieten – ‘I Follow Rivers’. Bij de eerste schifting heb ik echter meteen al besloten dat ik niet voor een cover ga kiezen. Ook al valt een van hun mooiste songs en mijn all time favorite tot nu toe – de cover van Ray Charles’ ‘All Night Long’ die me tot tranen kan beroeren – daardoor helaas af. Deze band heeft genoeg eigen sterke songs en nog kan ik eigenlijk geen keuze maken. Het mag inmiddels al wel duidelijk zijn over welke band ik het heb.
Voor vandaag kies ik van mijn favoriete band Triggerfinger een song waarbij de band een officële video heeft gemaakt: ‘Let It Ride‘ (2011) afkomstig van hun derde studioalbum ‘All This Dancin’ Around‘ (2010). Het album werd opgenomen in de legendarische Sound City Studio’s in Los Angeles en geproduceerd door Greg Gordon.
Al jaren intrigeert deze Belgische band met zijn markante bandleden me. Zanger/gitarist Ruben Block, bassist Paul van Bruystegem (aka Monsieur Paul) en drummer Mario Goossens, allen muzikanten met een rijk verleden. Ze hebben mijn aandacht vast weten te houden vanaf het moment dat ik ze voor het eerst hoorde en dat is al weer heel wat jaren geleden. Hun stijl wordt over het algemeen gedefinieerd als stonerrock/bluesrock maar voor mij zijn ze niet in een hokje te stoppen. De heren zijn namelijk bepaald niet bang om te variëren, op hun albums vind je zowel stevige rocksongs zoals ‘I’m Coming For You’ – waar ze tot nu toe al hun optredens mee beginnen – en ‘First Taste’ als rustige, gevoelige songs zoals ‘Without A Sound’. Onlangs maakten ze nog de soundtrack voor de film ‘Offline‘ waarvan de single ‘Dirty Down Low’ uitkwam die weer een totaal ander Triggerfinger-geluid liet horen. Tijdens hun shows vliegt mijn gemoedstoestand alle (fijne) kanten op en krijg ik zelfs soms de drang om te paaldansen, hoewel ik dat helemaal niet kan, door sexy songs als ‘Camaro’ en ‘Is It’. Volgens mij heb ik ondertussen in al die songs ook het favoriete woord van Ruben Block ontdekt: ‘baby’, ook ruim vertegenwoordigd in ‘Let It Ride’.
‘Just for tonight baby, just let it ride‘
Van ‘nog nooit’ tot drie keer live.
Het begon allemaal een dik jaar geleden. Ik was met een vriendin in Berlijn en ‘s avonds op onze hotelkamer zagen we op Twitter dat Triggerfinger daar die avond in het voorprogramma van The BossHoss stond. Hoe vermoeid we ook waren van een lange dag toeristje spelen, we wilden er allebei dolgraag bij zijn om de band eindelijk eens live te zien spelen. Begin 2011 stonden ze in Metropool Hengelo maar door omstandigheden had ik dat concert helaas gemist. Via hetzelfde medium probeerden we of we nog naar binnen konden komen die avond, maar helaas.. No reply. Eric Corton heeft ons trouwens nog wel een handje proberen te helpen maar ook dat had geen effect. Ik legde me er bij neer dat de eerste keer dat ik Triggerfinger zou zien spelen op Lowlands zou zijn.
Een weekje later zat ik in de trein op weg naar huis en verveelde me te pletter. Lang leve smartphones met internetabonnement om de tijd te doden! Scrollend door de tweets van die dag zag ik een oproep staan van ‘De Radioshow van Bart’ voor de Very Important Phone call, een onderdeel van de show waarin fans een paar minuten mogen bellen met hun favoriete artiest. Deze keer was de artiest Ruben Block van Triggerfinger. Ook al ben ik allang volwassen en doe ik zogenaamd niet meer aan fan zijn, deze charismatische briljante gitarist en zanger behoort toch echt wel tot een van mijn helden. Omdat ik vrijwel constant de radio aan heb had ik de VIP call vaak voorbij horen komen en me voorgenomen er nooit – maar dan ook echt nooit – aan mee te doen. De blijdschap van de fans is altijd prachtig om te horen, maar zelf zou ik nooit op die manier in de schijnwerper willen staan. Dacht ik. Uit pure onbezonnenheid stelde ik in de trein toch een mailtje op en voor ik het wist had ik het verzonden zonder nog maar te vermoeden wat de gevolgen daarvan waren.
Een aantal dagen later werd ik tot mijn grote verrassing gebeld door de producer van de radioshow. Ik was een van de ‘kandidaten’ die eventueel dezelfde dag nog mocht gaan bellen met Ruben Block. In dit voorgesprek vroeg ze me wat precies de reden was waarom ik zo graag met hem wilde bellen en wat ik hem zou gaan vragen. Ik benoemde de gemiste concerten in Hengelo en Berlijn en kraamde wat vragen uit waarvan de meest typerende was of hij van appels of peren hield. Een knap staaltje journalistiek dus, not! Die ‘appels of peren?’ vraag moest ik volgens haar zeker stellen want dat was leuk.
Diezelfde middag ging ik met een vriendin voor een optreden van Greg Holden naar de Wisseloord Studio’s en net aangekomen op station Hilversum werd ik weer gebeld. Het was DJ Bart Arens zelf deze keer. Dit kon maar een ding betekenen: ik zou de Very Important Phone call met Ruben Block gaan doen. Oh jee. Bart trof het niet want ik stond hysterisch in de loeiharde wind bij de bushaltes te wachten op een bus die niet kwam opdagen en was bang dat ik daardoor veel te laat bij Wisseloord zou zijn. Over een paar uur zou ik worden teruggebeld en zou het gesprek plaatsvinden. Tijd om na te denken over echt goede vragen had ik niet; de komende uren ging ik een intiem optreden bijwonen. Uiteraard duurde het hele gebeuren in Wisseloord langer dan gedacht en toen ik op het afgesproken tijdstip gebeld werd zaten we – jawel – net in de bus op weg terug naar station Hilversum. Daar kon uiteraard geen fatsoenlijk gesprek gevoerd worden dus Bart én Ruben Block moesten wachten op mij tot ik op het station was aangekomen en daar een rustige plek had gevonden. De eerste optie die daarvoor in aanmerking kwam was de Starbucks. Daar zat ik dan op een kruk voor het raam met een verfrommeld papiertje met de meest debiele vragen ter wereld te wachten tot ik wederom zou worden gebeld om een paar minuten met Ruben Block te spreken.. Opeens was ik stiekem erg zenuwachtig maar de kans om daar wat aan te veranderen had ik niet. Mijn telefoon ging over en in no time had ik een uitermate kalme Ruben Block aan de lijn die met zijn donkere zwoele stem mijn naam uitsprak.. Oeh!
Het gesprek verliep uiterst chaotisch; de Starbucks was veel te lawaaiig waardoor ik heel slecht verstaanbaar was en het moest zelfs stilgelegd worden vanwege de luidruchtige cappuccino machine. Ik herinner me er helaas ook maar weinig van maar weet nog dat ik de ‘appels of peren?’ vraag wel degelijk heb gesteld. Het antwoord daarop werd dankzij een verrassende ietwat seksueel getinte inbreng van Bart alsnog best interessant. Omdat ik Triggerfinger nog nooit live had zien spelen werd ik door Ruben Block uitgenodigd om naar hun optreden op Lowlands te komen kijken, daar had ik echter al kaarten voor dus stelde Bart Paaspop in Schijndel voor. Ik was niet van plan om dat hele pleuriseind voor alleen een optreden van een uurtje te reizen dus floepte ik eruit dat ik de band dan ook wilde ontmoeten en dat was gek genoeg meteen akkoord. Niet alleen had ik met een van mijn helden een absurd gesprek gevoerd, ik zou hem over een paar weken ook in real life onder ogen moeten komen..
Met dezelfde vriendin die ook mee naar Berlijn was vertrok ik op zaterdag 7 april 2012 naar Schijndel. We kwamen net op tijd aan om een plekje vooraan bij het podium te bemachtigen, want als ik er eenmaal toch was wilde ik de Triggers ook goed kunnen zien. Of de meet door zou gaan was nog niet duidelijk, dat zouden we ter plekke horen. Toeval wilde dat net dat weekend Vodafone plat lag en zowel vriendin als ik daar een abonnement hadden lopen. Wonder boven wonder kwam het bericht dat de meet een uur na de show plaats zou vinden toch door. Producer José heeft daar erg haar best voor moeten doen. In euforische staat maakten wij het optreden mee en ik kon bijna niet geloven dat ik dankzij mijn eerdere onbezonnenheid in de trein daar toch echt op dat moment stond.
De meet zelf was al net zo chaotisch als het telefoongesprek dat ik met Ruben Block had gevoerd. We werden samen met de band dwars door een lading hysterische fans heen en weer gesleept tot we uiteindelijk bij de backstage keet aankwamen. Ik vroeg me af wat we daar eigenlijk deden en toch vermaakte ik me uitstekend. Mario Goossens, Monsieur Paul en een zwaar aangeschoten Ruben Block gingen gewoon lekker hun eigen gang en ondertussen kletsten we wat met hen en de crew. De sfeer was relaxed. Ik probeerde te vissen naar wie er op de hoes van de speciale Record Store Day vinyluitgave ‘Do Ya Think I’m Sexy?‘ stond – de bobbel in boxershorts – maar naar het antwoord mocht ik blijven raden. Er werden nog wat groupie foto’s gemaakt en daarna verlieten we het Paaspop terrein op zoek naar onze auto in het immense weiland dat als parkeerplaats diende. Wat een dag! (De VIP call is overigens nooit uitgezonden want de opname was ‘zoekgeraakt’..)
‘The perfect balance baby, between the touch and go‘
Naderhand heb ik een prettig contact onderhouden met een van de crewleden dankzij wie ik, naast dat ik de band uiteraard heb zien spelen op Lowlands, eind vorig jaar in 013 Tilburg ook nog hun volledig eigen show heb mogen meemaken met als speciale gast drummer Cesar Zuiderwijk van Golden Earring.
De heren van Triggerfinger hebben na een tour van tweeënhalf jaar nu eindelijk even rust. Ze werken momenteel aan materiaal voor een nieuw album en de bandleden zijn daarnaast met hun eigen projecten bezig. Dit jaar zijn ze de ambassadeurs van Record Store Day en brengen in het kader daarvan vandaag de speciale 10″ vinyluitgave ‘Driveby‘ uit. 16 juni staan ze op Pinkpop en op 7 juli zijn ze te zien bij De Wereld Draait Buiten.
Triggerfinger – Let It Ride
Never thought I’d be your back door man
I sort of thought I’d hold the front but then
The perfect balance baby
A certain twist of mind
A tempting hint at something I might find
Never thought you’d wind me up again
I sort of thought I’d sprung the clock but then
The perfect moment baby
A taste of fantasy
Will flood the gates with all your mystery
Just for tonight baby
Just let it ride baby
Whatever you hide
Whatever you hide baby
Just for tonight baby
Just let it ride
You spill your smile and then you drag your tail
Playing hide and seek on a very different scale
The perfect balance baby
Between the touch and go
You’re still my favorite mental rodeo
Just for tonight baby
Just let it ride baby
Whatever you hide
Whatever you hide baby
Just for tonight baby
Just let it ride
Whatever you hide baby
Whatever you hide baby
Just let it ride
Written by: Ruben Block and BJ Scott
Triggerfinger are: Ruben Block, Paul van Bruystegem & Mario Goossens
(Source: All This Dancin’ Around CD booklet)
Anouk Apart 